Bijzondere plaatsen, onverwachte ontmoetingen en ontroerende verhalen komen allemaal op mijn pad sinds ik voor diverse media schrijf. Ik krijg er energie van, het is inspirerend om te ervaren hoeveel verschillende mensen en visies er zijn.
Maar corona maakt het lastig. De tegenstelling tussen gevaccineerden en ongevaccineerden is niet meer in de juiste woorden te vatten. Want iedereen is mens, die vanuit zijn goede intentie zijn pad kiest. En dat pad, met en zonder prik, wordt steeds hobbeliger. Zo vergelijken mensen het coronavaccin met een dtp-vaccinatie en het coronabeleid wordt vergeleken met de holocaust. Appels met peren.
Ongetwijfeld zijn er er sterke voor- en tegenargumenten om er een lekkere appel-peer smaak van te maken, maar dat is niet de essentie.
In mijn ogen is corona een schreeuwende boodschapper die laat zien waar het aan rammelt in deze wereld. We zorgen slecht voor onszelf en de natuur. Welvaartsziekten en natuurrampen vliegen ons om de oren.
Wanneer gaan we luisteren naar de boodschap van corona? Stappen maken naar een wereld waarin het normaal is om goed voor jezelf en de natuur te zorgen. Ik weet zeker dat corona dan stiller wordt, welvaartsziekten afnemen en de natuur veel meer van zijn schoonheid prijs geeft.
Hoe? Door ruimte te creëren voor wie we werkelijk zijn. Wezens die op zoek zijn naar liefde en verbinding. Ieder op zijn eigen manier.
Doen? Alleen of samen? Kijk om je heen, surf op het net en ontdek wat je aanspreekt en waar jij blij van wordt.
Dan volg je je hart. In je hart huist een betere wereld en een weg naar pure vrijheid. Daar is geen politiek of juridisch gevecht of oorlog voor nodig.
